< Psalmorum 78 >

1 Psalmus. Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
Escucha, pueblo mío, mi instrucción. Inclina tus oídos a las palabras de mi boca.
2 Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
Abriré mi boca en proverbio. Declararé dichos de antaño de difícil comprensión,
3 Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
Los cuales oímos y conocimos. Nos los relataron nuestros antepasados.
4 Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quae fecit.
No los encubriremos a sus hijos. Contaremos a la generación venidera las alabanzas de Yavé, Y su poder y las maravillosas obras que hizo.
5 Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
Él estableció testimonio en Jacob, Y estableció Ley en Israel, La cual mandó a nuestros antepasados Que la enseñaran a sus hijos,
6 ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
A fin de que la generación venidera [la] supiera, Los hijos que iban a nacer, Con el fin de que se levantaran y la dijeran a sus hijos,
7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
Para que en ʼElohim depositen su confianza, Y no olviden las obras de ʼEL, Sino que guarden sus Mandamientos,
8 Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quae non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
Y no sean como sus antepasados, Generación terca y rebelde, Generación que no preparó su corazón, Y su espíritu no fue fiel a ʼEL.
9 Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
Los hijos de Efraín, arqueros equipados, Dieron la espalda en el día de la batalla.
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
No guardaron el Pacto de ʼElohim Y rehusaron andar en su Ley.
11 Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quae ostendit eis.
Olvidaron sus obras. Él hizo maravillas ante sus antepasados en la tierra de Egipto.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos.
Delante de sus antepasados realizó maravillas en la tierra de Egipto. En el campo de Zoán
13 Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
Dividió el mar y los pasó. Detuvo las aguas como en una pila.
14 Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
De día los guiaba con nube, Con resplandor de fuego toda la noche.
15 Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
Hendió las peñas del desierto Y les dio a beber raudales sin medida.
16 Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
Sacó arroyos de la peña Y las aguas corrieron como ríos.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
Pero ellos aún continuaron pecando contra Él. Se rebelaron contra ʼElyón en el desierto
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
Y en sus corazones tentaron a ʼEL. Pidieron comida según su deseo.
19 Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
Hablaron contra ʼElohim: ¿Puede ʼEL preparar una mesa en el desierto?
20 Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
Sí, Él golpeó la roca Y brotaron aguas y se desbordaron torrentes. ¿Puede Él dar también pan? ¿Proveerá carne para su pueblo?
21 Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
Por tanto, oyó Yavé y se indignó. Un fuego se encendió contra Jacob, Y una ira subió contra Israel,
22 Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
Por cuanto no creyeron en ʼElohim, Ni confiaron en su salvación.
23 Et mandavit nubibus desuper, et ianuas caeli aperuit.
Sin embargo, mandó a las nubes desde arriba, Y abrió las puertas del cielo.
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis.
Hizo llover sobre ellos maná para comer Y les dio alimento del cielo.
25 Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
Pan de ángeles comió el hombre. Les envió comida en abundancia.
26 Transtulit Austrum de caelo: et induxit in virtute sua Africum.
Sopló en el cielo el viento del este Y con su poder atrajo el viento del sur.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
Esparció sobre ellos carne como polvo, Criaturas aladas como la arena de los mares.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
Las soltó en medio del campamento alrededor de sus tiendas.
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
Comieron y se hartaron, Y les cumplió su deseo.
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
Antes que ellos saciaran su apetito, Cuando la comida estaba en sus bocas,
31 et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
Surgió contra ellos la ira divina Que mató a algunos de los fornidos de ellos Y sometió a los jóvenes escogidos de Israel.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
A pesar de eso, siguieron en pecado Y no dieron crédito a sus maravillas.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
Por tanto consumió sus días en vanidad, Y sus años en temor.
34 Cum occideret eos, quaerebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
Cuando los hería de muerte, Lo buscaban. Se arrepentían y con diligencia lo buscaban.
35 Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
Se acordaban que ʼElohim era su Roca, Y ʼEL, ʼElyón, su Redentor.
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
Lo lisonjeaban con su boca Y le mentían con su lengua.
37 Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
Pues sus corazones no eran firmes hacia Él, Ni eran fieles a su Pacto.
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
Pero Él por misericordia perdonó su iniquidad Y no los destruyó. Con frecuencia contuvo su ira Y no despertó todo su enojo.
39 Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
Recordó que no eran sino carne, Un soplo que pasa y no regresa.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
¡Cuán a menudo se rebelaron contra Él en el desierto Y lo contristaron en terreno no habitado!
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et sanctum Israel exacerbaverunt.
Vez tras vez tentaron a ʼEL. Irritaron al Santo de Israel.
42 Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
No se acordaron de su poder, Del día cuando los redimió del adversario:
43 Sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
Cuando realizó en Egipto sus señales, Y sus maravillas en la tierra de Zoán.
44 Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
Cuando convirtió sus ríos en sangre, Y ellos no pudieron beber de sus manantiales.
45 Misit in eos cynomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
Cuando envió entre ellos enjambres de moscas que los devoraban Y ranas que los destruían.
46 Et dedit aerugini fructus eorum: et labores eorum locustae.
Cuando entregó a los saltamontes sus cosechas Y el fruto de su trabajo a la langosta.
47 Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
Él destruyó sus viñas con granizo Y sus sicómoros con escarcha.
48 Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
Él entregó al granizo sus vacadas Y a los rayos sus ganados.
49 Misit in eos iram indignationis suae: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
Envió sobre ellos su ardiente ira, Enojo, indignación y angustia, Una banda de mensajeros destructores.
50 Viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
Él dispuso un camino para su ira Y no libró sus vidas de la muerte. Entregó sus vidas a la pestilencia
51 Et percussit omne primogenitum in terra Aegypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
E hirió a todos los primogénitos de Egipto, Las primicias de su virilidad en las tiendas de Cam.
52 Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
Pero dirigió a su pueblo como ovejas, Y como rebaño los guió por el desierto.
53 Et eduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
Los condujo con seguridad para que no temieran, Pero el mar cubrió a sus enemigos.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
Los llevó hasta la frontera de su Tierra Santa, Al país montañoso que adquirió su mano derecha.
55 Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
Echó a las naciones de delante de ellos. Con medida [les] repartió las tierras de ellos en heredad, E hizo que las tribus de Israel vivieran en sus tiendas.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
Pero ellos tentaron y provocaron a ʼElyón ʼElohim Y no guardaron sus Testimonios.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
Regresaron y actuaron deslealmente como sus antepasados. Tal como sus antepasados, fueron desleales. Se desviaron como arco torcido.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
Lo provocaron con sus lugares altos Y despertaron su celo con sus imágenes de talla.
59 Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
Cuando ʼElohim oyó, se indignó Y aborreció a Israel en gran manera.
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
Por lo cual abandonó el Tabernáculo de Silo, El Tabernáculo que estableció entre los hombres.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
Entregó su poder a la cautividad Y su resplandor en mano del adversario.
62 Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
Entregó también su pueblo a la espada Y se indignó contra su heredad.
63 Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatae.
El fuego devoró a sus jóvenes, Y sus doncellas no tuvieron cantos nupciales.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduae eorum non plorabantur.
Sus sacerdotes cayeron a espada, Y sus viudas no hicieron lamentación.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
Pero entonces, como el que duerme, Como un valiente que se recupera del vino Despertó ʼAdonay
66 Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
E hirió a sus adversarios por detrás. Puso sobre ellos afrenta perpetua.
67 Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
Desechó la tienda de José Y no eligió a la tribu de Efraín,
68 Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
Sino escogió a la tribu de Judá Y la Montaña de Sion, que Él amó.
69 Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in saecula.
Construyó en las alturas su Santuario Como la tierra que fundó para siempre.
70 Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post foetantes accepit eum.
También escogió a David, su esclavo, Y lo tomó de los rebaños.
71 Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
Lo trajo de detrás de las ovejas que tenían crías Para que apacentara a Jacob su pueblo Y a Israel su heredad.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
Los pastoreó según la integridad de su corazón, Y los guió con la destreza de sus manos.

< Psalmorum 78 >