Psalmorum 77
1 Psalmus Asaph, in finem, pro Idithum. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 In die tribulationis meae Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
4 Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 Cogitavi dies antiquos: et annos aeternos in mente habui.
Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 Numquid in aeternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
10 Et dixi nunc coepi: haec mutatio dexterae Excelsi.
I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
16 Viderunt te aquae Deus, viderunt te aquae: et timuerunt, et turbatae sunt abyssi.
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittae tuae transeunt:
Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuae orbi terrae: commota est et contremuit terra.
Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 In mari via tua, et semitae tuae in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.
Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
