Psalmorum 74
1 Psalmus Intellectus Asaph. Ut quid Deus repulisti in finem: iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?
Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti in eo.
Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto!
Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
4 Et gloriati sunt qui oderunt te: in medio sollemnitatis tuae. Posuerunt signa sua, signa:
Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
6 exciderunt ianuas eius in idipsum: in securi, et ascia deiecerunt eam.
A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
7 Incenderunt igni Sanctuarium tuum: in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
9 Signa nostra non vidimus, iam non est propheta: et nos non cognoscet amplius.
Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
10 Usquequo Deus improperabit inimicus: irritat adversarius nomen tuum in finem?
Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam, de medio sinu tuo in finem?
Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
12 Deus autem rex noster ante saecula: operatus est salutem in medio terrae.
Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
13 Tu confirmasti in virtute tua mare: contribulasti capita draconum in aquis.
Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
14 Tu confregisti capita draconis: dedisti eum escam populis Aethiopum.
Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
15 Tu dirupisti fontes, et torrentes: tu siccasti fluvios Ethan.
Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
16 Tuus est dies, et tua est nox: tu fabricatus es auroram et solem.
Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
17 Tu fecisti omnes terminos terrae: aestatem et ver tu plasmasti ea.
Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
18 Memor esto huius, inimicus improperavit Domino: et populus insipiens incitavit nomen tuum.
Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
20 Respice in testamentum tuum: quia repleti sunt, qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum.
Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
21 Ne avertatur humilis factus confusus: pauper et inops laudabunt nomen tuum.
Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
22 Exurge Deus, iudica causam tuam: memor esto improperiorum tuorum, eorum quae ab insipiente sunt tota die.
Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum, qui te oderunt, ascendit semper.
Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
