< Psalmorum 73 >
1 Psalmus Asaph. Defecerunt hymni David filii Iesse. Quam bonus Israel Deus his qui recto sunt corde!
Salmo de Asaph. CIERTAMENTE bueno es Dios á Israel, á los limpios de corazón.
2 Mei autem pene moti sunt pedes: pene effusi sunt gressus mei.
Mas yo, casi se deslizaron mis pies; por poco resbalaron mis pasos.
3 Quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
Porque tuve envidia de los insensatos, viendo la prosperidad de los impíos.
4 Quia non est respectus morti eorum: et firmamentum in plaga eorum.
Porque no hay ataduras para su muerte; antes su fortaleza está entera.
5 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur:
No están ellos en el trabajo humano; ni son azotados con [los otros] hombres.
6 Ideo tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua.
Por tanto soberbia los corona: cúbrense de vestido de violencia.
7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum: transierunt in affectum cordis.
Sus ojos están salidos de gruesos: logran con creces los antojos del corazón.
8 Cogitaverunt, et locuti sunt nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt.
Soltáronse, y hablan con maldad de [hacer] violencia; hablan con altanería.
9 Posuerunt in caelum os suum: et lingua eorum transivit in terra.
Ponen en el cielo su boca, y su lengua pasea la tierra.
10 Ideo convertetur populus meus hic: et dies pleni invenientur in eis.
Por eso su pueblo vuelve aquí, y aguas de lleno les son exprimidas.
11 Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
Y dicen: ¿Cómo sabe Dios? ¿y hay conocimiento en lo alto?
12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in saeculo, obtinuerunt divitias.
He aquí estos impíos, sin ser turbados del mundo, alcanzaron riquezas.
13 Et dixi: Ergo sine causa iustificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas:
Verdaderamente en vano he limpiado mi corazón, y lavado mis manos en inocencia;
14 Et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
Pues he sido azotado todo el día, [y empezaba] mi castigo por las mañanas.
15 Si dicebam: Narrabo sic: ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
Si dijera yo, Discurriré de esa suerte; he aquí habría negado la nación de tus hijos:
16 Existimabam ut cognoscerem hoc, labor est ante me:
Pensaré pues para saber esto: es á mis ojos [duro] trabajo,
17 Donec intrem in Sanctuarium Dei: et intelligam in novissimis eorum.
Hasta que venido al santuario de Dios, entenderé la postrimería de ellos.
18 Verumtamen propter dolos posuisti eis: deiecisti eos dum allevarentur.
Ciertamente los has puesto en deslizaderos; en asolamientos los harás caer.
19 Quomodo facti sunt in desolationem, subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
¡Cómo han sido asolados! ¡cuán en un punto! Acabáronse, fenecieron con turbaciones.
20 Velut somnium surgentium Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
Como sueño del que despierta, así, Señor, cuando despertares, menospreciarás sus apariencias.
21 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt:
Desazonóse á la verdad mi corazón, y en mis riñones sentía punzadas.
22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi.
Mas yo era ignorante, y no entendía: era como una bestia acerca de ti.
23 Ut iumentum factus sum apud te: et ego semper tecum.
Con todo, yo siempre estuve contigo: trabaste de mi mano derecha.
24 Tenuisti manum dexteram meam: et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
Hasme guiado según tu consejo, y después me recibirás en gloria.
25 Quid enim mihi est in caelo? et a te quid volui super terram?
¿A quién tengo yo en los cielos? Y fuera de ti nada deseo en la tierra.
26 Defecit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum.
Mi carne y mi corazón desfallecen: [mas] la roca de mi corazón y mi porción es Dios para siempre.
27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt: perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.
Porque he aquí, los que se alejan de ti perecerán: tú cortarás á todo aquel que fornicando, de ti [se aparta].
28 Mihi autem adhaerere Deo bonum est: ponere in Domino Deo spem meam: ut annunciem omnes praedicationes tuas, in portis filiae Sion.
Y en cuanto á mí, el acercarme á Dios es el bien: he puesto en el Señor Jehová mi esperanza, para contar todas tus obras.