Psalmorum 69
1 Psalmus David, in finem, pro iis, qui commutabuntur. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam.
Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
2 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.
Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
3 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quae non rapui, tunc exolvebam.
Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
5 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.
Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
6 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quaerunt te, Deus Israel.
Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
7 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.
Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meae.
Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
9 Quoniam zelus domus tuae comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.
Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
10 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.
Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
11 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.
Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.
Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
13 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiae tuae exaudi me, in veritate salutis tuae:
Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
14 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.
Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
15 Non me demergat tempestas aquae, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.
Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
16 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.
Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
18 Intende animae meae, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.
Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.
Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
20 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.
Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
21 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.
Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
23 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.
Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
24 Effunde super eos iram tuam: et furor irae tuae comprehendat eos.
Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
25 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
26 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.
Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
28 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.
Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
29 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.
Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
30 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:
Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
31 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.
A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
32 Videant pauperes et laetentur: quaerite Deum, et vivet anima vestra:
To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
33 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.
Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
34 Laudent illum caeli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.
Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
35 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et aedificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.
Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
36 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.
Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
