Psalmorum 69
1 Psalmus David, in finem, pro iis, qui commutabuntur. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam.
Ki te tino kaiwhakatangi. Hohanimi. Na Rawiri. Whakaorangia ahau e te Atua, ka tae mai hoki nga wai ki roto ki toku wairua.
2 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.
Ka tapoko ahau ki te oru hohonu, ki te wahi kahore nei he tunga: kua tae ahau ki nga wai hohonu, ngaro iho ahau i nga waipuke.
3 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
Kua ruwha ahau i taku tangi; kua maroke toku korokoro: pakoko kau oku kanohi i ahau e tatari nei ki toku Atua.
4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quae non rapui, tunc exolvebam.
Tini ke i nga makawe o toku matenga te hunga e kino noa ana ki ahau: he kaha rawa te hunga e mauahara noa ana ki ahau, e mea nei kia whakamatea ahau; utua ana e ahau i reira nga mea kihai i tangohia e ahau.
5 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.
E te Atua, e matau ana koe ki toku kuware; kahore hoki oku he e ngaro i a koe.
6 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quaerunt te, Deus Israel.
E te Ariki, e Ihowa o nga mano kaua te hunga e tatari ana ki a koe e whakama i ahau: e te Atua o Iharaira, kei numinumi kau i ahau te hunga e rapu ana i a koe.
7 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.
Mou hoki ahau i waiho ai hei tawainga: ngaro iho toku mata i te whakama.
8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meae.
He tangata ke ahau ki oku hoa ake: hei tautangata ki nga tama a toku whaea.
9 Quoniam zelus domus tuae comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.
Ka pau hoki ahau i te aroha ki tou whare: kua tau ano ki ahau nga tawai a te hunga e tawai ana ki a koe.
10 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.
I ahau i tangi, i whakatiki hei whiu i toku wairua, ka waiho tena hei tawainga moku.
11 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.
I kakahu hoki ahau i te kakahu taratara moku, a i waiho hei whakatauki ma ratou.
12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.
Kei te korero kino moku te hunga e noho ana i te kuwaha: waiatatia ana ahau e te hunga haurangi waina.
13 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiae tuae exaudi me, in veritate salutis tuae:
Ko ahau ia, ki a koe taku inoi, e Ihowa, i te wa e manakohia ai: whakahokia mai he kupu ki ahau, e te Atua, i runga i te nui o tou aroha, o te pono o tau whakaoranga.
14 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.
Whakaorangia ahau i roto i te oru, kei toremi: kia ora ahau i te hunga e kino ana ki ahau, i nga wai hohonu ano hoki.
15 Non me demergat tempestas aquae, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.
Kei ngaro ahau i te waipuke, kei horomia e te rire; kei kopia ano te waha o te poka ki runga ki ahau.
16 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
E Ihowa whakahokia mai he kupu ki ahau; he pai hoki tou atawhai: tahuri mai ki ahau, kia rite ki te nui o au arohatanga.
17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.
A kaua e huna tou mata ki tau pononga; e pouri ana hoki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau.
18 Intende animae meae, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.
Whakatata mai ki toku wairua, hokona: whakaorangia ahau, e mahi nei oku hoariri.
19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.
E matau ana koe ki toku tawainga, ki toku whakama, ki toku numinumi: kei tou aroaro oku hoariri katoa.
20 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.
Maru noa toku ngakau i te tawai; a ki tonu ahau i te pouri: i titiro ahau ki tetahi hei aroha mai, a kore ake; ki etahi hei whakamarie, a kihai i kitea.
21 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.
I homai he au hei kai maku: i toku matewaitanga ano i whakainumia ahau ki te winika.
22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
Kia meinga ta ratou tepu i to ratou aroaro hei mahanga; hei rore hoki i to ratou wa rangimarie.
23 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.
Kia whakapouritia o ratou kanohi, kei kite ratou: kia wiri tonu hoki o ratou hope.
24 Effunde super eos iram tuam: et furor irae tuae comprehendat eos.
Ringihia atu tou riri ki runga ki a ratou, kia mau hoki ratou i tou arita, i tou weriweri.
25 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
Kia ururuatia to ratou nohoanga: kaua tetahi e noho ki o ratou teneti.
26 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
Mo ratou i tukino i te tangata i whiua nei e koe; a korerotia ana e ratou te pouri o te hunga i werohia e koe.
27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.
Tapiritia he kino ki runga ki to ratou kino; kaua hoki ratou e tukua kia tomo ki tou tika.
28 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.
Kia murua atu ratou i te pukapuka o te ora, kaua ano e tuhituhia ki roto ki te hunga tika.
29 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.
Ko ahau ia, he rawakore, he pouri; kia whakateiteitia ake ahau, e te Atua, e tau whakaoranga.
30 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:
Ka whakamoemiti taku waiata ki te ingoa o te Atua, ka whakanui ano taku whakawhetai i a ia.
31 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.
Pai rawa tenei ki a Ihowa i te puru i te kau, i te mea whai haona, whai maikuku.
32 Videant pauperes et laetentur: quaerite Deum, et vivet anima vestra:
Kua kite te hunga mahaki, kua hari: ka ora ano o koutou ngakau, e te hunga e rapu nei i te Atua.
33 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.
No te mea ka rongo a Ihowa ki nga rawakore, e kore ano e whakahawea ki ana herehere.
34 Laudent illum caeli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.
Kia whakamoemiti te rangi me te whenua ki a ia, nga moana, me nga mea katoa e tere ana i roto.
35 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et aedificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.
No te mea tera e whakaorangia e te Atua a Hiona, ka hanga ano e ia nga pa o Hura; a ka noho ratou ki reira, ka riro hoki a reira i a ratou.
36 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.
A ka nohoia a reira e nga uri o ana pononga: hei kainga tupu ano a reira mo te hunga e aroha ana ki tona ingoa.
