< Psalmorum 63 >
1 Psalmus David, Cum esset in deserto Idumaeae. Deus Deus meus ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea, quam multipliciter tibi caro mea.
Dios, Dios mío eres tú, a ti madrugaré: mi alma tuvo sed de ti, mi carne te desea en tierra de sequedad, y sequiosa sin aguas.
2 In terra deserta, et invia, et inaquosa: sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam, et gloriam tuam.
Así te miré en el santuario, para ver tu fortaleza y tu gloria.
3 Quoniam melior est misericordia tua super vitas: labia mea laudabunt te.
Porque mejor es tu misericordia que la vida: mis labios te alabarán.
4 Sic benedicam te in vita mea: et in nomine tuo levabo manus meas.
Así te bendeciré en mi vida: en tu nombre alzaré mis manos.
5 Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea: et labiis exultationis laudabit os meum.
Como de meollo y de grosura será harta mi alma: y con labios de alegría te alabará mi boca,
6 Sic memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te:
Cuando me acordaré de ti en mis camas, cuando a las alboradas meditaré de ti;
7 quia fuisti adiutor meus. Et in velamento alarum tuarum exultabo,
Porque has sido mi socorro: y en la sombra de tus alas me regocijaré.
8 adhaesit anima mea post te: me suscepit dextera tua.
Mi alma se apegó a ti: tu diestra me ha sustentado.
9 Ipsi vero in vanum quaesierunt animam meam, introibunt in inferiora terrae:
Mas ellos para destrucción buscaron mi alma: descendieron en lo más bajo de la tierra.
10 tradentur in manus gladii, partes vulpium erunt.
Matarlos han a filo de espada: porción de zorras serán.
11 Rex vero laetabitur in Deo, laudabuntur omnes qui iurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.
Y el rey se alegrará en Dios, será alabado cualquiera que jura por él: porque la boca de los que hablan mentira, será cerrada.