< Psalmorum 51 >
1 Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
Tem misericórdia de mim, ó Deus, segundo a tua benignidade; apaga as minhas transgressões, segundo a multidão das tuas misericórdias.
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Lava-me completamente da minha iniquidade, e purifica-me do meu pecado.
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
Porque eu conheço as minhas transgressões, e o meu pecado está sempre diante de mim.
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
Contra ti, contra ti somente pequei, e fiz o que é mau à tua vista, para que sejas justificado quando falares, e puro quando julgares.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
Eis que em iniquidade fui formado, e em pecado me concebeu minha mãe.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.
Eis que amas a verdade no intimo, e no oculto me fazes conhecer a sabedoria.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Purifica-me com hissope, e ficarei puro: lava-me, e ficarei mais branco do que a neve.
8 Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Faze-me ouvir júbilo e alegria, para que gozem os ossos que tu quebraste.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Esconde a tua face dos meus pecados, e apaga todas as minhas iniquidades.
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
Cria em mim, ó Deus, um coração puro, e renova em mim um espírito reto.
11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Não me lances fora da tua presença, e não retires de mim o teu Espírito Santo.
12 Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Torna a dar-me a alegria da tua salvação, e sustem-me com o teu espírito voluntário.
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
Então ensinarei aos transgressores os teus caminhos, e os pecadores a ti se converterão.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.
Livra-me dos crimes de sangue, ó Deus, Deus da minha salvação, e a minha língua louvará altamente a tua justiça.
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
Abre, Senhor, os meus lábios, e a minha boca entoará o teu louvor.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
Pois não queres os sacrifícios que eu daria; tu não te deleitas em holocaustos.
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
Os sacrifícios para Deus são o espírito quebrantado; a um coração quebrantado e contrito não desprezarás, ó Deus.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.
Faze o bem a Sião, segundo a tua boa vontade; edifica os muros de Jerusalém.
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Então te agradarás dos sacrifícios da justiça, dos holocaustos e das ofertas queimadas; então se oferecerão novilhos sobre o teu altar.