< Psalmorum 51 >

1 Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
To the Chief Musician. A Melody of David. When Nathan the Prophet had come to him, after he had gone in unto Bath-sheba. Be favorable unto me, O God, according to thy lovingkindness, And, in the multitude of thy compassions, blot out my transgressions;
2 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
Thoroughly wash me from mine iniquity, And, from my sin, make me pure;
3 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
For, my transgressions, do, I, acknowledge, And, my sin, is before me continually:
4 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
Against thee—against thee alone, have I sinned, And, wickedness—in thine eyes, have I done, —That thou mayest, Be justified when thou speakest, —Be clear when thou judgest.
5 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
Lo! in iniquity, was I brought forth, And, in sin, did my mother conceive me.
6 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.
Lo! faithfulness, hast thou desired in the inward parts, Yea, in the hidden part, wilt thou cause me to know, wisdom.
7 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
Wilt thou cleanse me from sin with hyssop, That I may be pure? Wilt thou wash me, That I may be whiter, than snow?
8 Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.
Wilt thou cause me to hear joy and gladness? The bones thou hast crushed would exult.
9 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
Hide thy face from my sins, —And, all mine iniquities, blot out;
10 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
A pure heart, create for me, O God, And, a steadfast spirit, renew within me.
11 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
Do not cast me away from thy presence, And, thy Holy Spirit, do not take from me:
12 Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
Restore unto me the joy of thy salvation, And, with a willing spirit, wilt thou uphold me: —
13 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
I would teach transgressors thy ways, And, sinners, unto thee, should return.
14 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.
Rescue me from shed-blood, O God, the God of my salvation, My tongue should shout thy righteousness;
15 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
O My Lord! my lips, wilt thou open, And, my mouth, shall declare thy praise.
16 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
For thou wilt not desire sacrifice—that I should give it, Ascending-offering, will not please:
17 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
The sacrifices of God, are a spirit that is broken, —A heart—broken and crushed, O God, thou wilt not despise.
18 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.
Do good, in thy good-pleasure, unto Zion, Wilt thou build the walls of Jerusalem!
19 Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.
Then, shalt thou desire the sacrifices of righteousness, Ascending-sacrifice and whole burnt-offering, Then, shall ascend upon thine altar, young bulls.

< Psalmorum 51 >