< Psalmorum 50 >
1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
Ein Psalm Asafs. / El Elohim Jahwe: Er redet / Und ruft der Erde d vom Aufgang der Sonne bis zum Niedergang.
2 ex Sion species decoris eius.
Aus Zion, der Schönheit Krone, / Strahlt Elohim hervor.
3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
Unser Gott, er kommt und schweiget nicht. / Verzehrend Feuer geht vor ihm her, / Rings um ihn stürmt es gewaltig.
4 Advocavit caelum desursum: et terram discernere populum suum.
Er ruft die Himmel droben herbei. / Und die Erde, sein Volk zu richten:
5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
"Versammelt mir die Frommen, / Die den Bund mit mir im Opfer geschlossen!"
6 Et annunciabunt caeli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
Die Himmel künden seine Gerechtigkeit; / Denn Elohim — er ist's, der richtet! (Sela)
7 Audi populus meus, et loquar Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.
"Höre, mein Volk, o laß mich reden! / Israel, laß mich dich warnen! / Elohim, dein Gott, bin ich.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
Nicht deiner Schlachtopfer wegen rüge ich dich — / Sind doch deine Brandopfer immer vor mir.
9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
Nicht brauche ich Stiere aus deinem Hause / Noch Böcke aus deinen Hürden.
10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumenta in montibus et boves.
Denn mein ist alles Wild des Waldes, / Das viele Getier auf den Bergen.
11 Cognovi omnia volatilia caeli: et pulchritudo agri mecum est.
Ich kenne jeden Vogel der Berge, / Und was auf den Feldern sich regt, ist mein.
12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terrae, et plenitudo eius.
Sollte mich hungern, dir sagte ich's nicht. / Denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.
13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
Esse ich etwa der Stiere Fleisch / Und trink ich der Böcke Blut?
14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
Opfere Elohim Dank / Und bezahle dem Höchsten deine Gelübde!
15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
"Rufe mich an am Tage der Not: / Dann will ich dich retten, daß du mich ehrest."
16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
Aber zum Frevler spricht Elohim: / Wie? du zählst meine Satzungen auf / Und redest von meinem Bund?
17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
Das wagst du und hasset doch Zucht / Und wirfst meine Worte hinter dich?
18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
Siehst du einen Dieb, so gesellst du dich ihm, / Und mit Ehebrechern gehest du um.
19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
Du lässest deinen Mund zum Bösen los, / Und deine Zunge spinnet Trug.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuae ponebas scandalum:
Mit andern verleumdest du deinen Bruder, / Deiner Mutter Sohn hängst du Schande an.
21 haec fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
Das hast du getan, und ich schwieg dazu. / Da dachtest du denn: ich wäre wie du. / Aber ich will dich zur Rechenschaft ziehn, / Dir's unter die Augen stellen."
22 Intelligite haec qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
Merkt das wohl, die ihr Gottes vergeßt; / Sonst werd ich zerreißen, und niemand rettet.
23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.
Wer Dank opfert, der ehret mich recht, / Und er bahnet den Weg, / Auf dem ich ihm zeige das Heil Elohims.