< Psalmorum 49 >

1 Psalmus David, in finem, filiis Core. Audite haec omnes Gentes: auribus percipite omnes, qui habitatis orbem:
Janjiño zao, ry kilakila ondatio; manokilaña ravembia, ze hene mpimone’ ty tane toy;
2 Quique terrigenae, et filii hominum: simul in unum dives et pauper.
Ty ambane naho ty ambone, ty mpañaleale miharo ami’ty rarake.
3 Os meum loquetur sapientiam: et meditatio cordis mei prudentiam.
Hivolan-kihitse ty vavako, vaho ho ereñeren-troko ty hilala.
4 Inclinabo in parabolam aurem meam: aperiam in psalterio propositionem meam.
Hatokilako mb’am- pandrazañan-drehake ty sofiko. ho ventareko an-dokanga ty tafatòñoko,
5 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me:
Ino ty hahahembañ’ ahiko an-tsan-kankàñe, ie miarikoboñe ahy ty hatsivokara’ o mpañonjo-tomitse amakoo,
6 Qui confidunt in virtute sua: et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
o mpiato amo fanaña’eoo, vaho mirengevok’ ami’ty habei’ o vara’eo?
7 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam.
Leo ondaty raike, ndra manao akore, tsy hahavoavily ty ain-dongo’e, ndra hibanabana jebañe aman’Añahare ho aze—
8 Et pretium redemptionis animae suae: et laborabit in aeternum,
Loho sarotse ty vilin’ ai’e, tsy mete tsy hadoke kitro katroke:
9 et vivet adhuc in finem.
—t’ie ho veloñe nainai’e, tsy hahaoniñ’ i koboñey,
10 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens, et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas:
ie oni’e te mihomake o mahihitseo; songa mikenkañe ty minè naho i dagola, vaho apo’e amo ila’eo ty vara’e.
11 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum. Tabernacula eorum in progenie, et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
Ty fitsakorean-tro’ iareo t’ie tsy ho modo o akiba’eo, naho ty fimoneña’ iareo mb’an-tariratse iaby kitro añ’afe’e, ie atao’e amy añara’ey i tane’ey.
12 Et homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
Toe tsy mahatan-ty asi’e ondatio; le manahake o bibio t’ie mate.
13 Haec via illorum scandalum ipsis: et postea in ore suo complacebunt.
Izay ty fombà’ o sèretseo, naho o mandimbe iareoo, ze miantoke ty enta’ iareoo. Selà
14 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum iusti in matutino: et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol h7585)
Hoe añondry iereo tinendry ho mb’an-kibory ao, ho mpiara’iareo ty havilasy; ho fehe’ o vañoñeo te maraindray; ho a’ i tsikeokeokey ty vinta’ iareo hihomak’ ao, tsy hanaña’ iareo akiba ka. (Sheol h7585)
15 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol h7585)
Fe ho jebañen’ Añahare ami’ty haozara’ o kiborio ty fiaiko, le ho rambese’e. Selà (Sheol h7585)
16 Ne timueris cum dives factus fuerit homo: et cum multiplicata fuerit gloria domus eius.
Ko hemban-­drehe naho mihamaro ty vara’ ondaty, naho mitombo ty enge’ i anjomba’ey;
17 Quoniam cum interierit, non sumet omnia: neque descendet cum eo gloria eius.
F’ie mihomake, tsy eo ty hendese’e. tsy hañorik’ aze higodañe ao ty enge’e.
18 Quia anima eius in vita ipsius benedicetur: confitebitur tibi cum benefeceris ei.
Eka! nitata’e ty fiai’e te niveloñe: Nitsiririeñe t’ie niraorao.
19 Introibit usque in progenies patrum suorum: et usque in aeternum non videbit lumen.
Homb’am-pimoneñan-droae’e ao re; tsy ho isa’e ka ty hazavàñe.
20 Homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
T’indaty iasiañe, mete tsy maharendreke t’ie, manahake o bibio, hihomake.

< Psalmorum 49 >