< Psalmorum 49 >
1 Psalmus David, in finem, filiis Core. Audite haec omnes Gentes: auribus percipite omnes, qui habitatis orbem:
Janjiño zao, ry kilakila ondatio; manokilaña ravembia, ze hene mpimone’ ty tane toy;
2 Quique terrigenae, et filii hominum: simul in unum dives et pauper.
Ty ambane naho ty ambone, ty mpañaleale miharo ami’ty rarake.
3 Os meum loquetur sapientiam: et meditatio cordis mei prudentiam.
Hivolan-kihitse ty vavako, vaho ho ereñeren-troko ty hilala.
4 Inclinabo in parabolam aurem meam: aperiam in psalterio propositionem meam.
Hatokilako mb’am- pandrazañan-drehake ty sofiko. ho ventareko an-dokanga ty tafatòñoko,
5 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me:
Ino ty hahahembañ’ ahiko an-tsan-kankàñe, ie miarikoboñe ahy ty hatsivokara’ o mpañonjo-tomitse amakoo,
6 Qui confidunt in virtute sua: et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
o mpiato amo fanaña’eoo, vaho mirengevok’ ami’ty habei’ o vara’eo?
7 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam.
Leo ondaty raike, ndra manao akore, tsy hahavoavily ty ain-dongo’e, ndra hibanabana jebañe aman’Añahare ho aze—
8 Et pretium redemptionis animae suae: et laborabit in aeternum,
Loho sarotse ty vilin’ ai’e, tsy mete tsy hadoke kitro katroke:
9 et vivet adhuc in finem.
—t’ie ho veloñe nainai’e, tsy hahaoniñ’ i koboñey,
10 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens, et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas:
ie oni’e te mihomake o mahihitseo; songa mikenkañe ty minè naho i dagola, vaho apo’e amo ila’eo ty vara’e.
11 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum. Tabernacula eorum in progenie, et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
Ty fitsakorean-tro’ iareo t’ie tsy ho modo o akiba’eo, naho ty fimoneña’ iareo mb’an-tariratse iaby kitro añ’afe’e, ie atao’e amy añara’ey i tane’ey.
12 Et homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
Toe tsy mahatan-ty asi’e ondatio; le manahake o bibio t’ie mate.
13 Haec via illorum scandalum ipsis: et postea in ore suo complacebunt.
Izay ty fombà’ o sèretseo, naho o mandimbe iareoo, ze miantoke ty enta’ iareoo. Selà
14 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum iusti in matutino: et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol )
Hoe añondry iereo tinendry ho mb’an-kibory ao, ho mpiara’iareo ty havilasy; ho fehe’ o vañoñeo te maraindray; ho a’ i tsikeokeokey ty vinta’ iareo hihomak’ ao, tsy hanaña’ iareo akiba ka. (Sheol )
15 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol )
Fe ho jebañen’ Añahare ami’ty haozara’ o kiborio ty fiaiko, le ho rambese’e. Selà (Sheol )
16 Ne timueris cum dives factus fuerit homo: et cum multiplicata fuerit gloria domus eius.
Ko hemban-drehe naho mihamaro ty vara’ ondaty, naho mitombo ty enge’ i anjomba’ey;
17 Quoniam cum interierit, non sumet omnia: neque descendet cum eo gloria eius.
F’ie mihomake, tsy eo ty hendese’e. tsy hañorik’ aze higodañe ao ty enge’e.
18 Quia anima eius in vita ipsius benedicetur: confitebitur tibi cum benefeceris ei.
Eka! nitata’e ty fiai’e te niveloñe: Nitsiririeñe t’ie niraorao.
19 Introibit usque in progenies patrum suorum: et usque in aeternum non videbit lumen.
Homb’am-pimoneñan-droae’e ao re; tsy ho isa’e ka ty hazavàñe.
20 Homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
T’indaty iasiañe, mete tsy maharendreke t’ie, manahake o bibio, hihomake.