< Psalmorum 49 >
1 Psalmus David, in finem, filiis Core. Audite haec omnes Gentes: auribus percipite omnes, qui habitatis orbem:
2 Quique terrigenae, et filii hominum: simul in unum dives et pauper.
3 Os meum loquetur sapientiam: et meditatio cordis mei prudentiam.
4 Inclinabo in parabolam aurem meam: aperiam in psalterio propositionem meam.
5 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me:
6 Qui confidunt in virtute sua: et in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
7 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam.
8 Et pretium redemptionis animae suae: et laborabit in aeternum,
9 et vivet adhuc in finem.
10 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens, et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas:
11 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum. Tabernacula eorum in progenie, et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
12 Et homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
13 Haec via illorum scandalum ipsis: et postea in ore suo complacebunt.
14 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum iusti in matutino: et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol )
15 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol )
16 Ne timueris cum dives factus fuerit homo: et cum multiplicata fuerit gloria domus eius.
17 Quoniam cum interierit, non sumet omnia: neque descendet cum eo gloria eius.
18 Quia anima eius in vita ipsius benedicetur: confitebitur tibi cum benefeceris ei.
19 Introibit usque in progenies patrum suorum: et usque in aeternum non videbit lumen.
20 Homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis.
