Psalmorum 47

1 Psalmus David, in finem, pro filiis Core. Omnes Gentes plaudite manibus: iubilate Deo in voce exultationis.

Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta’Ya’yan Kora maza. Zabura ce. Ku tafa hannuwanku, dukanku al’ummai; ku yi sowa ga Allah da muryoyin farin ciki.

2 Quoniam Dominus excelsus, terribilis: Rex magnus super omnem terram.

Ubangiji Mafi Ɗaukaka mai banmamaki ne, Sarki ne mai girma a bisa dukan duniya!

3 Subiecit populos nobis: et gentes sub pedibus nostris.

Ya rinjayi al’ummai a ƙarƙashinmu, mutane kuma a ƙarƙashin ƙafafunmu.

4 Elegit nobis hereditatem suam: speciem Iacob, quam dilexit.

Ya zaɓar mana gādonmu, abar taƙamar Yaƙub, wanda yake ƙauna. (Sela)

5 Ascendit Deus in iubilo: et Dominus in voce tubae.

Allah ya haura a cikin sowa ta farin ciki, Ubangiji ya haura a cikin ƙarar ƙahoni.

6 Psallite Deo nostro, psallite: psallite Regi nostro, psallite.

Ku rera yabai ga Allah, ku rera yabai; ku rera yabai ga Sarkinmu, ku rera yabai.

7 Quoniam Rex omnis terrae Deus: psallite sapienter.

Gama Allah shi ne Sarkin dukan duniya; ku rera zabura ta yabo gare shi.

8 Regnabit Deus super gentes: Deus sedet super sedem sanctam suam.

Allah yana mulki a bisa al’ummai; Allah yana zama a kan kursiyinsa mai tsarki.

9 Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham: quoniam dii fortes terrae, vehementer elevati sunt.

Manyan mutanen al’ummai sun taru a matsayin mutanen Allah na Ibrahim, gama sarkunan duniya na Allah ne; ana ɗaukaka shi ƙwarai.