< Psalmorum 44 >
1 Psalmus, filiis Core ad intellectum.
Al Músico principal: de los hijos de Coré: Masquil. OH Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado, la obra que hiciste en sus días, en los tiempos antiguos.
2 Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
Tú con tu mano echaste las gentes, y los plantaste á ellos; afligiste los pueblos, y los arrojaste.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
Porque no se apoderaron de la tierra por su espada, ni su brazo los libró; sino tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, porque te complaciste en ellos.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
Tú, oh Dios, eres mi rey: manda saludes á Jacob.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
Por medio de ti sacudiremos á nuestros enemigos: en tu nombre atropellaremos á nuestros adversarios.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.
7 Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
Pues tú nos has guardado de nuestros enemigos, y has avergonzado á los que nos aborrecían.
8 Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
En Dios nos gloriaremos todo tiempo, y para siempre loaremos tu nombre. (Selah)
9 In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
Empero [nos] has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
Nos hiciste retroceder del enemigo, y saqueáron[nos] para sí los que nos aborrecían.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
Pusístenos como á ovejas para comida, y esparcístenos entre las gentes.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
Has vendido tu pueblo de balde, y no pujaste en sus precios.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Pusístenos por vergüenza á nuestros vecinos, por escarnio y por burla á los que nos rodean.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
Pusístenos por proverbio entre las gentes, por movimiento de cabeza en los pueblos.
15 Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
Cada día mi vergüenza está delante de mí, y cúbreme la confusión de mi rostro,
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me.
Por la voz del que [me] vitupera y deshonra, por razón del enemigo y del que se venga.
17 A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado á tu pacto.
18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
No se ha vuelto atrás nuestro corazón, ni tampoco se han apartado nuestros pasos de tus caminos.
19 Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte,
20 Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Si nos hubiésemos olvidado del nombre de nuestro Dios, ó alzado nuestras manos á dios ajeno,
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
¿No demandaría Dios esto? porque él conoce los secretos del corazón.
22 Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.
Empero por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el matadero.
23 Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
Despierta; ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.
24 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
¿Por qué escondes tu rostro, y te olvidas de nuestra aflicción, y de la opresión nuestra?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
Porque nuestra alma está agobiada hasta el polvo: nuestro vientre está pegado con la tierra.
26 Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
Levántate para ayudarnos, y redímenos por tu misericordia.