< Psalmorum 44 >

1 Psalmus, filiis Core ad intellectum.
Oh ʼElohim, escuchamos con nuestros oídos, Nos contaron nuestros antepasados Las obras que Tú hiciste en sus días, En los tiempos antiguos.
2 Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
Con tu mano expulsaste a las naciones Para establecerlos a ellos. Abatiste a los pueblos y los echaste.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
No poseyeron la tierra por su espada, Ni los libró su brazo, Sino tu mano derecha, tu brazo y la luz de tu rostro, Porque te complaciste en ellos.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
Tú eres mi Rey, oh ʼElohim. ¡Ordena las victorias de Jacob!
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
Por medio de Ti sacudiremos a nuestros enemigos. En tu Nombre pisotearemos a los que se levantan contra nosotros.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Porque no confiaré en mi arco, Ni mi espada me salvará.
7 Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
Pero Tú nos salvaste de nuestros adversarios Y avergonzaste a los que nos aborrecen.
8 Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
En ʼElohim nos gloriaremos todo el día Y alabaremos tu Nombre para siempre. (Selah)
9 In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
Pero nos desechaste y nos avergonzaste. No sales con nuestros ejércitos.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
Nos haces retroceder del adversario. Los que nos aborrecen nos saquean.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
Nos entregas como ovejas para el matadero Y nos esparciste entre las naciones.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
Vendes a tu pueblo por nada. Ningún beneficio exiges por ellos.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Nos convertiste en oprobio de nuestros vecinos, En escarnio y burla de los que nos rodean.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
Nos pusiste como refrán entre las naciones, Un objeto de burla en medio de los pueblos.
15 Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
Todo el día mi deshonor está delante de mí Y la confusión cubre mi cara,
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me.
Por la voz del que me critica y deshonra Por causa del enemigo y del vengativo.
17 A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
Todo esto nos vino, Pero no nos olvidamos de Ti, Ni fuimos infieles a tu Pacto.
18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
Nuestro corazón no se volvió atrás, Ni nuestros pasos se desviaron de tu senda.
19 Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
Pero Tú nos aplastaste en un sitio de chacales, Y nos cubriste con la sombra de muerte.
20 Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Si nos olvidamos del Nombre de nuestro ʼElohim O alzamos nuestras manos a un ʼelohim extraño,
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
¿ʼElohim no demandaría esto? Porque Él conoce los secretos del corazón.
22 Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.
Pero por tu causa nos matan cada día. Somos considerados como ovejas para el matadero.
23 Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
Despiértate, ʼAdonay. ¿Por qué duermes? Despiértate, no nos rechaces para siempre.
24 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
¿Por qué escondes tu rostro Y te olvidas de la aflicción y de nuestra opresión?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
Porque nuestra alma está agobiada hasta el polvo Y nuestro cuerpo está pegado a la tierra.
26 Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
Levántate, sé nuestra Ayuda. Redímenos por tu misericordia.

< Psalmorum 44 >