Psalmorum 44
1 Psalmus, filiis Core ad intellectum.
| برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای. | ۱ |
2 Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
| تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی. | ۲ |
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
| زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی. | ۳ |
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
| ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما. | ۴ |
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
| به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت. | ۵ |
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
| زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد. | ۶ |
7 Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
| بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی. | ۷ |
8 Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
| تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه. | ۸ |
9 In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
| لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی. | ۹ |
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
| و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند. | ۱۰ |
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
| ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای. | ۱۱ |
12 Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
| قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی. | ۱۲ |
13 Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
| ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند. | ۱۳ |
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
| ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قومها. | ۱۴ |
15 Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
| و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است، | ۱۵ |
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me.
| ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده. | ۱۶ |
17 A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
| این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم. | ۱۷ |
18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
| دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید. | ۱۸ |
19 Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
| هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی. | ۱۹ |
20 Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
| نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم. | ۲۰ |
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
| آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند. | ۲۱ |
22 Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.
| هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم. | ۲۲ |
23 Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
| ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز. | ۲۳ |
24 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
| چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟ | ۲۴ |
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
| زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده. | ۲۵ |
26 Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
| به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده. | ۲۶ |
