< Psalmorum 4 >
1 Psalmus cantici David, in finem. Cum invocarem exaudivit me Deus iustitiae meae: in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis mendacium?
Answer me when I call, God of my righteousness. Give me relief from my distress. Have mercy on me, and sh'ma ·hear obey· my prayer.
2 Scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum: Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum.
You sons of men, how long shall my kavod ·weighty glory· be turned into dishonor? Will you 'ahav ·affectionately love· vanity, and seek after falsehood? (Selah) ·contemplation with musical interlude·
3 Irascimini, et nolite peccare: quae dicitis in cordibus vestris, et in cubilibus vestris compungimini.
But know that Adonai has set apart for himself him who is godly: Adonai will sh'ma ·hear obey· when I call to him.
4 Sacrificate sacrificium iustitiae, et sperate in Domino. multi dicunt: Quis ostendit nobis bona?
You can be angry, but don’t sin ·err (from the standard goal)·. Search your own heart on your bed, and be still. (Selah) ·contemplation with musical interlude·
5 Signatum est super nos lumen vultus tui Domine: dedisti laetitiam in corde meo.
Offer the sacrifices of righteousness. Put your trust in Adonai.
6 A fructu frumenti, vini, et olei sui multiplicati sunt.
Many say, “Who will show us any good?” Adonai, let the light of your face shine on us.
7 In pace in idipsum dormiam, et requiescam;
You have put gladness in my heart, more than when their grain and their new wine are increased.
8 Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me.
In peace I will both lay myself down and sleep, for you, Adonai alone, make me live in safety.