Psalmorum 38

1 Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!