Psalmorum 38
1 Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
Dāvida dziesma, par piemiņu. Kungs, nesodi mani Savā dusmībā, un nepārmāci mani Savā bardzībā.
2 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
Jo Tavas bultas man ir iespiedušās, un Tava roka pār mani nolaidusies.
3 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
Nekādas veselības nav pie manas miesas caur Tavu dusmību, nekāda miera nav manos kaulos caur maniem grēkiem.
4 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
Jo mani noziegumi iet pāri pār manu galvu, kā grūta nasta tie man palikuši par daudz grūti.
5 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
Manas vātis smird un tek manas ģeķības dēļ.
6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
Es eju salīcis un ļoti nospiests, cauru dienu es eju noskumis.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
Jo manas iekšas ir moku pilnas, nekādas veselības nav pie manas miesas.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
Es esmu pavisam sastindzis un sasists, es kaucu savas sirds vaimanās.
9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
Kungs, Tavā priekšā ir visa mana kārošana, un mana nopūšanās Tev nav apslēpta.
10 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Mana sirds trīc, mans spēks mani atstājis, arī pat manu acu gaismiņas man vairs nav.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
Mani mīļie un mani draugi stāv tālu nost no manas mocības, un mani tuvākie stāv no tālienes.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
Un kas manu dvēseli meklē, liek man valgus, un kas manu nelaimi meklē, runā postu un izdomā viltību cauru dienu.
13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
Bet es esmu kā kurls, kas nedzird, un kā mēms, kas neatver savu muti.
14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
Un es esmu kā vīrs, kas nedzird, un kam mutē vārdu pretim nav.
15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
Jo es gaidu, Kungs, uz Tevi, Tu paklausīsi, Kungs, mans Dievs.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Jo es sacīju: lai tie par mani nepriecājās; kad mana kāja šaubās, tad tie lai nelielās pret mani.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
Jo es esmu pie pašas krišanas un manas sāpes ir vienmēr manā priekšā.
18 Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
Jo savu noziegumu es izsūdzu, un man ir bail manu grēku dēļ.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Bet mani ienaidnieki dzīvo un ir vareni, un kas mani par nepatiesu ienīst, tie vairojās.
20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
Un kas ļaunu par labu maksā, tie stāv man pretim, tāpēc ka es uz labu dzenos.
21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
Neatstājies no manis, Kungs, mans Dievs! neesi tālu no manis nost,
22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.
Steidzies man palīgā, Kungs, mana pestīšana!
