Psalmorum 38
1 Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
Youn Sòm David; tankou yon sonj memorab O SENYÈ, pa repwoche mwen nan kòlè Ou, ni fè m chatiman nan kòlè Ou k ap brile.
2 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
Paske flèch Ou yo fin antre fon anndan m, epi men Ou fin peze m.
3 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
Nanpwen anyen ki ansante nan chè m, akoz endiyasyon Ou. Nanpwen lasante nan zo m yo akoz peche mwen.
4 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
Paske inikite mwen yo fin monte sou tèt mwen. Tankou yon fado lou, yo peze twòp pou mwen.
5 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
Blesi mwen yo vin santi e anfle akoz foli mwen.
6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
Mwen fin koube nèt e bese anpil. Mwen ap fè doulè tout lajounen.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
Paske ren mwen plen ak brile. Nanpwen anyen ansante nan chè m.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
Mwen pa kab santi anyen ankò. Mwen fin kraze nèt. Vwa m plenyen akoz kè m ajite.
9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
SENYÈ, tout volonte m devan Ou. Tout plent a vwa m yo pa kache a Ou menm.
10 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Kè m bat fò, fòs mwen kite m. Menm limyè a zye m, menm sa fin kite mwen.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
Pwòch mwen yo avèk zanmi mwen yo kanpe nan distans akoz touman m. Fanmi m yo kanpe byen lwen.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
(Sila) ki chache lavi m yo, ap prepare pyèj yo pou mwen. (Sila) ki chache fè m donmaj yo ap fè menas destriksyon. Y ap manniganse trayizon tout lajounen.
13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
Men mwen menm, tankou yon moun mouri, mwen pa tande; Epi se tankou yon bèbè, ki pa ouvri bouch li.
14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
Wi, mwen tankou yon nonm ki pa tande. E nan bouch mwen, pa gen repons.
15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
Paske mwen mete espwa m nan Ou, O SENYÈ. Ou va reponn, O SENYÈ, Bondye mwen an.
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Paske mwen te di: “Ke yo pa vin rejwi sou mwen. Pou lè pye m chape, pou yo ta vante tèt yo kont mwen.”
17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
Paske mwen prèt pou tonbe. Tristès mwen devan m tout tan.
18 Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
Konsa, mwen konfese inikite mwen. Mwen ranpli avèk regrè akoz peche m.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Men lènmi m yo plen kouraj e fò. Yo anpil ki rayi mwen san koz.
20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
(Sila) ki remèt mal pou byen yo se lènmi m akoz mwen swiv sa ki bon.
21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
Pa abandone m, O SENYÈ. O Bondye m nan, pa rete lwen m!
22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.
Fè vit pou ede mwen, O SENYÈ, delivrans mwen an!
