Psalmorum 38
1 Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
Davudun yadasalma məzmuru. Ya Rəbb, qəzəblənib məni töhmətləndirmə, Hiddətlənib məni tənbeh eləmə.
2 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
Artıq Sənin oxların mənə saplanıb, Əllərin üstümə ağırlıq salıb.
3 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
Bədənimdə qəzəbindən sağ yer qalmadı, Günahıma görə sümüklərim də xəstəlik tapdı.
4 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.
Çünki təqsirlərim başımdan aşır, Ağır yük tək onlara gücüm çatmır.
5 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.
Ağılsızlığımın üzündən Yaralarım iyrənc və irinlidir.
6 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
Mənim qəddim əyilib, ikiqat bükülmüşəm, Gün boyu yaslı gəzirəm.
7 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
Çünki belim qızdırmadan yandı, Bədənimdə sağ yer qalmadı.
8 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
Taqətim kəsildi, çox əzilmişəm, Ürəyimdəki iztiraba görə ah-zar edirəm.
9 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
Ey Xudavənd, mənim arzu-diləyim hüzurundadır, Mənim iniltilərim Səndən gizli qalmır.
10 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
Ürəyim çırpınır, gücüm tükəndi, Gözlərimin nuru da söndü.
11 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.
Azarımı görüb məndən dost-yoldaşım uzaqlaşdı, Qohumlarım məndən uzaqda qaldı.
12 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
Canımın qəsdinə duranlar mənə tələ qurur, Bədxahlarım ölümümdən danışır, Gün boyu mənim üçün hiylə qururlar.
13 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
Mən bir kar kimi eşitmirəm, Dilsiz-ağızsız bir lal kimiyəm.
14 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
Dilsiz-cavabsız Bir lal-kar kimiyəm.
15 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
Ya Rəbb, ümidim Sənə qalıb, Ey Xudavənd Allahım, Səndən cavab gözləyirəm!
16 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
Dedim ki, qoy halıma sevinməsinlər, Ayağım büdrəyəndə qarşımda öyünməsinlər.
17 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
Mən yıxılmaq üzrəyəm, Daim əzabla üz-üzəyəm.
18 Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.
Təqsirlərimi etiraf edirəm, Günahlarım üçün nigarançılıq çəkirəm.
19 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
Düşmənlərim qüvvətlidir, hələ sağdır, Nahaq yerə mənə nifrət edənlər çoxdur.
20 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
Yaxşılığa yamanlıq edənlər Yaxşılığa meyl etdiyimə görə əleyhimə durublar.
21 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
Ya Rəbb, məni tərk etmə! Ey Allahım, məndən uzaq dayanma!
22 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.
Ey Xudavənd, tez imdadıma çat, Mənim xilaskarım Sənsən!
