< Psalmorum 34 >
1 Psalmus David, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum et abiit. Benedicam Dominum in omni tempore: semper laus eius in ore meo.
Di Davide, quando si finse insensato davanti ad Abimelec e, cacciato da lui, se ne andò. Io benedirò l’Eterno in ogni tempo; la sua lode sarà del continuo nella mia bocca.
2 In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et laetentur.
L’anima mia si glorierà nell’Eterno; gli umili l’udranno e si rallegreranno.
3 Magnificate Dominum mecum: et exaltemus nomen eius in idipsum.
Magnificate meco l’Eterno, ed esaltiamo il suo nome tutti insieme.
4 Exquisivi Dominum, et exaudivit me: et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.
Io ho cercato l’Eterno, ed egli m’ha risposto e m’ha liberato da tutti i miei spaventi.
5 Accedite ad eum, et illuminamini: et facies vestrae non confundentur.
Quelli che riguardano a lui sono illuminati, e le loro facce non sono svergognate.
6 Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum: et de omnibus tribulationibus eius salvavit eum.
Quest’afflitto ha gridato, e l’Eterno l’ha esaudito e l’ha salvato da tutte le sue distrette.
7 Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum: et eripiet eos.
L’Angelo dell’Eterno s’accampa intorno a quelli che lo temono, e li libera.
8 Gustate, et videte quoniam suavis est Dominus: beatus vir, qui sperat in eo.
Gustate e vedete quanto l’Eterno è buono! Beato l’uomo che confida in lui.
9 Timete Dominum omnes sancti eius: quoniam non est inopia timentibus eum.
Temete l’Eterno, voi suoi santi, poiché nulla manca a quelli che lo temono.
10 Divites eguerunt et esurierunt: inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.
I leoncelli soffron penuria e fame, ma quelli che cercano l’Eterno non mancano d’alcun bene.
11 Venite filii, audite me: timorem Domini docebo vos.
Venite, figliuoli, ascoltatemi; io v’insegnerò il timor dell’Eterno.
12 Quis est homo qui vult vitam: diligit dies videre bonos?
Qual è l’uomo che prenda piacere nella vita, ed ami lunghezza di giorni per goder del bene?
13 Prohibe linguam tuam a malo: et labia tua ne loquantur dolum.
Guarda la tua lingua dal male a le tue labbra dal parlar con frode.
14 Diverte a malo, et fac bonum: inquire pacem, et persequere eam.
Dipartiti dal male e fa’ il bene; cerca la pace, e procacciala.
15 Oculi Domini super iustos: et aures eius in preces eorum.
Gli occhi dell’Eterno sono sui giusti e le sue orecchie sono attente al loro grido.
16 Vultus autem Domini super facientes mala: ut perdat de terra memoriam eorum.
La faccia dell’Eterno è contro quelli che fanno il male per sterminare di sulla terra la loro memoria.
17 Clamaverunt iusti, et Dominus exaudivit eos: et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.
I giusti gridano e l’Eterno li esaudisce e li libera da tutte le loro distrette.
18 Iuxta est Dominus iis, qui tribulato sunt corde: et humiles spiritu salvabit.
L’Eterno e vicino a quelli che hanno il cuor rotto, e salva quelli che hanno lo spirito contrito.
19 Multae tribulationes iustorum: et de omnibus his liberabit eos Dominus.
Molte sono le afflizioni del giusto; ma l’Eterno lo libera da tutte.
20 Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.
Egli preserva tutte le ossa di lui, non uno ne è rotto.
21 Mors peccatorum pessima: et qui oderunt iustum delinquent.
La malvagità farà perire il malvagio, e quelli che odiano il giusto saranno condannati.
22 Redimet Dominus animas servorum suorum: et non delinquent omnes qui sperant in eo.
L’Eterno riscatta l’anima de’ suoi servitori, e nessun di quelli che confidano in lui sarà condannato.