< Psalmorum 2 >

1 Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius.
¿Por qué traman rebelión las naciones? Los pueblos conspiran, pero sin ningún sentido.
2 Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum.
Los reyes del mundo se preparan para el ataque, y los gobernantes se reúnen para conspirar contra el Señor y su ungido, diciendo:
3 Qui habitat in caelis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos.
“Rompamos las cadenas y desechemos las cuerdas que nos atan”
4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
Pero el que se sienta en el trono hasta se ríe. El Señor se ríe de ellos.
5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, praedicans praeceptum eius.
Con un trueno los espantará en medio de su furia, diciendo:
6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
“Yo soy quien puso a mi rey en Sión, mi monte sagrado”.
7 Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.
“Yo proclamaré el decreto del Señor”, dice el rey. “Él me dijo: ‘Tú eres mi hijo. Hoy me he convertido en tu padre.
8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
Si me lo pides, te daré las naciones como posesión. Toda la tierra será tuya.
9 Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram.
Los quebrantarás con vara de hierro, y como vasija de barro los desmenuzarás’”.
10 Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore.
Entonces, ustedes los reyes, ¡Actúen con sabiduría! ¡Estén advertidos, gobernantes de la tierra!
11 Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta.
¡Sirvan al Señor con reverencia, y alégrense con temblor!
12 Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo.
Sométanse a su hijo para que no se enoje y mueran repentinamente. Su ira se inflama de repente, pero felices son los que acuden a él buscando protección.

< Psalmorum 2 >