< Psalmorum 2 >

1 Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius.
¿Por qué se amotinan las gentes, y las naciones traman vanos proyectos?
2 Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum.
Se han levantado los reyes de la tierra, y a una se confabulan los príncipes contra Yahvé y contra su Ungido.
3 Qui habitat in caelis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos.
“Rompamos (dicen) sus coyundas, y arrojemos lejos de nosotros sus ataduras.”
4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
El que habita en los cielos ríe, el Señor se burla de ellos.
5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, praedicans praeceptum eius.
A su tiempo les hablará en su ira, y en su indignación los aterrará:
6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
“Pues bien, soy Yo quien he constituido a mi Rey sobre Sión, mi santo monte.”
7 Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.
¡Yo promulgaré ese decreto de Yahvé! Él me ha dicho: “Tú eres mi Hijo, Yo mismo te he engendrado en este día.
8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
Pídeme y te daré en herencia las naciones, y en posesión tuya los confines de la tierra,
9 Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram.
Con cetro de hierro los gobernarás, los harás pedazos como a un vaso de alfarero.”
10 Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore.
Ahora, pues, oh reyes, comprended, instruíos, vosotros que gobernáis la tierra.
11 Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta.
Sed siervos de Yahvé con temor y alabadle, temblando, besad sus pies,
12 Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo.
antes que se irrite y vosotros erréis el camino, pues su ira se encenderá pronto. ¡Dichoso quien haya hecho de Él su refugio!

< Psalmorum 2 >