< Psalmorum 2 >
1 Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius.
Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
2 Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum.
Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
3 Qui habitat in caelis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos.
Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, praedicans praeceptum eius.
Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
7 Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.
Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
9 Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram.
Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
10 Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore.
Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
11 Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta.
Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
12 Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo.
Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.