< Psalmorum 2 >

1 Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius.
Perché le genti congiurano perché invano cospirano i popoli?
2 Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum.
Insorgono i re della terra e i principi congiurano insieme contro il Signore e contro il suo Messia:
3 Qui habitat in caelis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos.
«Spezziamo le loro catene, gettiamo via i loro legami».
4 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos.
Se ne ride chi abita i cieli, li schernisce dall'alto il Signore.
5 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, praedicans praeceptum eius.
Egli parla loro con ira, li spaventa nel suo sdegno:
6 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te.
«Io l'ho costituito mio sovrano sul Sion mio santo monte».
7 Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae.
Annunzierò il decreto del Signore. Egli mi ha detto: «Tu sei mio figlio, io oggi ti ho generato.
8 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos.
Chiedi a me, ti darò in possesso le genti e in dominio i confini della terra.
9 Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram.
Le spezzerai con scettro di ferro, come vasi di argilla le frantumerai».
10 Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore.
E ora, sovrani, siate saggi istruitevi, giudici della terra;
11 Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta.
servite Dio con timore e con tremore esultate;
12 Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo.
che non si sdegni e voi perdiate la via. Improvvisa divampa la sua ira. Beato chi in lui si rifugia.

< Psalmorum 2 >