Psalmorum 19
1 Psalmus David, in finem. Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annunciat firmamentum.
Himnarnir sýna okkur dýrð Guðs. Þeir eru þögull vitnisburður um mikilleik verka hans.
2 Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.
Dagur og nótt vitna um vísdóm Drottins.
3 Non sunt loquelae, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.
Hljóðlaust og án orða bera þau boðin um gervalla jörðina.
4 In omnem terram exivit sonus eorum: et in fines orbis terrae verba eorum.
Sólin fer sína braut um loftin – einmitt þá sem Drottinn setti henni í upphafi.
5 In sole posuit tabernaculum suum: et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo: Exultavit ut gigas ad currendam viam,
Hnarreist siglir hún yfir hvolfið, geislandi eins og brúður í brúðkaupi eða hlaupari sem hlakkar til að renna sitt skeið.
6 a summo caelo egressio eius: Et occursus eius usque ad summum eius: nec est qui se abscondat a calore eius.
Sólin fer um himininn frá austri til vesturs, ekkert fær dulist við geislaflóð hennar og yl.
7 Lex Domini immaculata convertens animas: testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis.
Lög Guðs eru fullkomin.
8 Iustitiae Domini rectae, laetificantes corda: praeceptum Domini lucidum; illuminans oculos.
Þau vernda og auka skilning, gleðja og lýsa.
9 Timor Domini sanctus, permanens in saeculum saeculi: iudicia Domini vera, iustificata in semetipsa.
Lög Guðs eru eilíf, réttlát og hrein.
10 Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum: et dulciora super mel et favum.
Þau eru dýrmætari en gull. Þau eru sætari en hunang.
11 Etenim servus tuus custodit ea, in custodiendis illis retributio multa.
Því að þau vara okkur við hættum og efla velgengni þeirra sem hlýða þeim.
12 Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me:
Hver verður var við syndina sem loðir við hjarta mitt? Hreinsa mig af leyndum syndum.
13 et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero: et emundabor a delicto maximo.
Forða mér frá vondum mönnum, og stöðva hönd mína að ég geri ekkert ljótt. Sýknaðu mig af syndum mínum svo að ég lifi hreinu lífi.
14 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei: et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine adiutor meus, et redemptor meus.
Ó, að orðin á vörum mér og hugsanir mínar geðjist þér, þú Guð, klettur minn og frelsari.
