Psalmorum 18
1 Psalmus David, in finem, pro puero Domini in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Diligam te Domine fortitudo mea:
Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
2 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meae, et susceptor meus.
Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
3 Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
4 Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
6 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius.
I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
7 Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt, quoniam iratus est eis.
Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
8 Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo.
Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
9 Inclinavit caelos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
10 Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum.
Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
11 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris.
Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
12 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.
Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
13 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.
Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
14 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
15 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae.
Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
16 Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis.
Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
17 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me.
Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
18 Praevenerunt me in die afflictionis meae: et factus est Dominus protector meus.
Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
19 Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me.
Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
20 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
21 Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo.
For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
22 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me.
For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
23 Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea.
Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
24 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
25 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris:
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
26 et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
27 Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis.
For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
28 Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas.
For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
29 Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum.
For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
30 Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
31 Quoniam quis deus praeter Dominum? aut quis Deus praeter Deum nostrum?
For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
32 Deus qui praecinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam.
Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
33 Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me.
som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
34 Qui docet manus meas ad praelium: et posuisti, ut arcum aereum, brachia mea.
som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
35 Et dedisti mihi protectionem salutis tuae: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit.
Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
36 Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea:
Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
37 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant.
Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
38 Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos.
Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
39 Et praecinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me.
Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
40 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
41 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos.
Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
42 Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos.
Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
43 Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium.
Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
44 Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi.
Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
45 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
46 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meae.
Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
47 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis.
den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
48 Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me.
som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
49 Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam,
Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
50 Magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in saeculum.
Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
