Psalmorum 18
1 Psalmus David, in finem, pro puero Domini in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Diligam te Domine fortitudo mea:
Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
2 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meae, et susceptor meus.
Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
3 Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
4 Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
Umkringdur og hjálparvana barðist ég um í netinu sem dró mig niður í djúp dauðans. (Sheol h7585)
6 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius.
Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
7 Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt, quoniam iratus est eis.
Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
8 Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo.
Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
9 Inclinavit caelos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
10 Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum.
Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
11 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris.
Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
12 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.
En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
13 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.
Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
14 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
15 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae.
Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
16 Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis.
Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
17 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me.
Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
18 Praevenerunt me in die afflictionis meae: et factus est Dominus protector meus.
Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
19 Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me.
Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
20 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
21 Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo.
Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
22 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me.
Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
23 Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea.
Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
24 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.
Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
25 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris:
Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
26 et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
27 Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis.
Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
28 Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas.
Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
29 Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum.
Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
30 Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.
Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
31 Quoniam quis deus praeter Dominum? aut quis Deus praeter Deum nostrum?
Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
32 Deus qui praecinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam.
Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
33 Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me.
Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
34 Qui docet manus meas ad praelium: et posuisti, ut arcum aereum, brachia mea.
Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
35 Et dedisti mihi protectionem salutis tuae: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit.
Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
36 Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea:
Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
37 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant.
Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
38 Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos.
Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
39 Et praecinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me.
Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
40 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
41 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos.
Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
42 Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos.
en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
43 Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium.
Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
44 Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi.
Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
45 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
46 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meae.
Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
47 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis.
Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
48 Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me.
Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
49 Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam,
Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
50 Magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in saeculum.
Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.
