< Psalmorum 147 >
1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.
Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
7 Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
8 Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.
El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
15 Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.
El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
17 Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.
Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.