< Psalmorum 147 >

1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!
2 Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.
7 Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.
8 Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.
15 Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.
17 Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!

< Psalmorum 147 >