< Psalmorum 146 >
1 Alleluia, Aggaei, et Zachariae.
Dejen que el Señor sea alabado. Alaba al Señor, alma mía.
2 Lauda anima mea Dominum, laudabo Dominum in vita mea: psallam Deo meo quamdiu fuero. Nolite confidere in principibus:
Mientras respiro, alabaré al Señor; haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.
3 in filiis hominum, in quibus non est salus.
No pongas tu fe en los gobernantes, o en el hijo del hombre, en quien no hay salvación.
4 Exibit spiritus eius, et revertetur in terram suam: in illa die peribunt omnes cogitationes eorum.
El aliento del hombre se apaga, vuelve a ser polvo; en ese día todos sus propósitos llegan a su fin.
5 Beatus, cuius Deus Iacob adiutor eius, spes eius in Domino Deo ipsius:
Bienaventurado el hombre que tiene al Dios de Jacob por su ayuda, cuya esperanza está en el Señor su Dios:
6 qui fecit caelum et terram, mare, et omnia, quae in eis sunt.
Que hizo los cielos y la tierra, el mar y todas las cosas en ellos; quien guarda verdad para siempre.
7 Qui custodit veritatem in saeculum, facit iudicium iniuriam patientibus: dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos:
Él da sus derechos a los que son oprimidos y da comida a aquellos que la necesitan; el Señor libera a los prisioneros;
8 Dominus illuminat caecos. Dominus erigit elisos, Dominus diligit iustos.
El Señor abre los ojos de los ciegos; el Señor levanta a los caídos; el Señor es un amante de los rectos;
9 Dominus custodit advenas, pupillum et viduam suscipiet: et vias peccatorum disperdet.
El Señor cuida a los que están en tierra extraña; él ayuda a la viuda y al niño que no tiene padre; pero él envía destrucción en el camino de los pecadores.
10 Regnabit Dominus in saecula Deus tuus Sion, in generatione et generationem.
El Señor será Rey para siempre; tu Dios, oh Sion, será Rey por todas las generaciones. Alabado sea el Señor.