Psalmorum 140
1 Psalmus David, in finem. Eripe me Domine ab homine malo: a viro iniquo eripe me.
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię;
2 Qui cogitaverunt iniquitates in corde: tota die constituebant praelia.
Którzy myślą złe rzeczy w sercu, a na każdy dzień zbierają się na wojnę.
3 Acuerunt linguas suas sicut serpentes: venenum aspidum sub labiis eorum.
Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. (Sela)
4 Custodi me Domine de manu peccatoris: et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:
Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.
5 absconderunt superbi laqueum mihi: Et funes extenderunt in laqueum: iuxta iter scandalum posuerunt mihi.
Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. (Sela)
6 Dixi Domino: Deus meus es tu: exaudi Domine vocem deprecationis meae.
Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich.
7 Domine, Domine virtus salutis meae: obumbrasti super caput meum in die belli:
O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy!
8 Ne tradas me Domine a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me, ne derelinquas me, ne forte exaltentur.
Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. (Sela)
9 Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos.
A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje.
10 Cadent super eos carbones, in ignem deiicies eos: in miseriis non subsistent.
Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.
11 Vir linguosus non dirigetur in terra: virum iniustum mala capient in interitu.
Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie.
12 Cognovi quia faciet Dominus iudicium inopis: et vindictam pauperum.
Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych.
13 Verumtamen iusti confitebuntur nomini tuo: et habitabunt recti cum vultu tuo.
A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.
