Psalmorum 139
1 Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
Dawid dwom. Awurade, woahwehwɛ me mu na woahu me.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Wunim mʼasetena ne me sɔre; wufi akyirikyiri hu mʼadwene mu.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Wunim mʼadifi ne me nnae mu; wunim mʼakwan nyinaa mu.
4 Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Ansa na mebue mʼano akasa no Awurade, na wunim ne nyinaa dedaw.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Woakata me ho nyinaa ahyia na wobɔ me ho ban.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Saa nimdeɛ yi yɛ me nwonwa dodo, ɛkɔ soro dodo ma me sɛ medu ho.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Ɛhe na metumi afi wo honhom anim akɔ? Ɛhe na metumi aguan afi wʼanim akɔ?
Sɛ meforo soro a, wowɔ hɔ. Na mekɔsɛw me kɛtɛ wɔ asaman a, wo ni. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Sɛ mede adekyee ntaban tu na mekɔtena po akyi nohɔ a,
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
mpo hɔ na wo nsa begya me akɔ, na wo nsa nifa beso me mu.
11 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Na meka se, “Ampa ara sum mmɛkata me so na hann nnan adesae ntwa me ho nhyia a,”
12 Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
sum mpo nyɛ sum mma wo; na anadwo bɛhyerɛn sɛ awia; sum ne hann yɛ wo pɛ.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
Na wo na wobɔɔ me honhom wonwen me wɔ me na awotwaa mu.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
Mekamfo wo, efisɛ woyɛɛ me anwonwakwan so a ɛyɛ hu; wo nnwuma yɛ nwonwa. Minim ɛno yiye pa ara.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
Wɔamfa me bɔbea anhintaw wo bere a wɔyɛɛ me kokoa mu no; bere a wɔnwenee me wɔ asase bun mu no,
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
wʼani huu me, bere a meyɛ mogyatɔw no. Nna dodow a woatwa ama me no, wɔakyerɛw ne nyinaa wɔ wo nhoma mu ansa na mu baako reba mu.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Onyankopɔn, wo nsusuwii som bo ma me! woka ne nyinaa bɔ mu a, ɛtrɛw dodo!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Sɛ mise mɛkan a, ne dodow bɛboro mpoano nwea, sɛ minyan a, me ne wo wɔ hɔ ara.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
Sɛ anka, Onyankopɔn, wubekunkum amumɔyɛfo ɛ! Mumfi me so, mo a moyɛ mogyapɛfo!
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
Wɔde adwemmɔne ka wo ho asɛm; wʼatamfo mmmɔ wo din pa.
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
Awurade, metan wɔn a wɔtan wo, na mikyi wɔn a wɔsɔre tia wo no ana?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Minni hwee sɛ ɔtan a mewɔ ma wɔn; mefa wɔn sɛ mʼatamfo.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Hwehwɛ me mu, Onyankopɔn, na hu me koma; sɔ me hwɛ, na hu mʼadwene.
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
Hwɛ sɛ bɔne bi wɔ me mu a, na di mʼanim fa daa nkwa kwan so. Wɔde ma dwonkyerɛfo.
