< Psalmorum 139 >
1 Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
Начальнику хора. Псалом Давида. Господи! Ты испытал меня и знаешь.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Иду ли я, отдыхаю ли - Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
4 Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Еще нет слова на языке моем, - Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Дивно для меня ведение Твое, - высоко, не могу постигнуть его!
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
8 Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol )
Взойду ли на небо - Ты там; сойду ли в преисподнюю - и там Ты. (Sheol )
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, -
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
11 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Скажу ли: “может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня сделается ночью”;
12 Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.