Psalmorum 139
1 Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
4 Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
11 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
12 Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
