< Psalmorum 139 >
1 Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
Musiqi rəhbəri üçün. Davudun məzmuru. Ya Rəbb, məni yoxlayaraq tanıdın,
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Oturuşumu-duruşumu Özün bilirsən, Fikirlərimi uzaqdan duyursan.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Getməyimə, yatmağıma nəzarət edirsən, Nə yollardan keçdiyimi bilirsən.
4 Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Sözlərimi dilə gətirməmişdən əvvəl, Ya Rəbb, hamısını tamamilə bilirsən.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Hər yandan məni əhatə etmisən, Öz əlini üzərimə qoymusan.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Bu bilik əsrarəngizdir, məndən yüksəkdir, Bunu dərk edə bilmərəm.
7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
Hara gedim ki, Ruhun orada olmasın? Hara qaçım ki, hüzurunda olmayım?
8 Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol )
Əgər göylərə çıxsam, Sən oradasan, Ölülər diyarında yatsam, Sən oradasan. (Sheol )
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Qanad alıb gündoğana uçsam belə, Dənizi keçib günbatana qonsam belə,
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
Sənin sağ əlin bələdçim olacaq, Sağ əlin məni qoruyacaq.
11 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Desəm də: «Qoy zülmət məni bürüsün, İşıq batsın, ətrafım gecəyə dönsün»,
12 Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
Sənin qarşında zülmət batar, Önündə gecə də gündüz kimi nur saçar. Nurun, zülmətin Sənin üçün nə fərqi var?
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
Sən mənim daxili üzvlərimi yaratmısan, Mənə ana bətnində quruluş vermisən.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
Sən məni ecazkar, əsrarəngiz yolla yaratmısan, Ona görə şükür edirəm. Nə qədər xariqəli işlər görmüsən! Bunu ürəkdən yaxşı dərk edirəm.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
Mən gizli bir yerdə yaranarkən, Dünyanın dərin yerində yaranarkən Bədənim Səndən gizli qalmadı.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Dünyaya gəlməzdən əvvəl Sənin gözlərin məni gördü. Ömrüm başlamazdan əvvəl Mənə təyin etdiyin hər bir günü kitabına yazmısan.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Ey Allah, mənim üçün fikirlərinin qiyməti çoxdur, Onların sayı-hesabı yoxdur!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Saysaydım onları, qum dənələrindən çox olardı, Oyananda yenə mən Səninləyəm.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
Ey Allah, kaş ki pisləri qıraydın, Qantökənlərin hamısı məndən uzaq olaydı,
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
Onlar Sənə qarşı pis niyyətlə danışır, Düşmənlərin adına küfr edirlər!
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
Ya Rəbb, Sənə nifrət edənlərə nifrət etmərəmmi? Əleyhdarlarından ikrah etmərəmmi?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Onlara tamamilə nifrət edirəm, Onları özümə düşmən sayıram.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Ey Allah, məni yoxla, qəlbimi öyrən, Sən məni sınaqdan keçirib bütün fikirlərimi bil.
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.
Gör qəlbimdə pisliyə yol verirəmmi? Əbədi yolda mənə rəhbər ol!