Psalmorum 122

1 Canticum graduum. Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus.

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Stantes erant pedes nostri, in atriis tuis Ierusalem.

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Ierusalem, quae aedificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum.

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israel ad confitendum nomini Domini.

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum David.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem: et abundantia diligentibus te.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis.

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 Propter fratres meos, et proximos meos, loquebar pacem de te:

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 Propter domum Domini Dei nostri, quaesivi bona tibi.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.