Psalmorum 11

1 Psalmus David, in finem. In Domino confido: quomodo dicitis animae meae: Transmigra in montem sicut passer?

Hvernig getið þið sagt: „Flýðu til fjallanna og leitaðu skjóls!?“Vitið þið ekki að ég treysti því að Drottinn muni hjálpa mér.

2 Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum, paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde.

Óguðlegir leggja ör á streng, spenna boga sína og miða úr launsátri á lýð Guðs.

3 Quoniam quae perfecisti, destruxerunt: iustus autem quid fecit?

Menn segja: „Lögin hafa verið afnumin! Hinir réttlátu verða að forða sér.“

4 Dominus in templo sancto suo, Dominus in caelo sedes eius: Oculi eius in pauperem respiciunt: palpebrae eius interrogant filios hominum.

En, Drottinn er enn í sínu heilaga musteri. Hann ríkir enn frá himnum. Hann fylgist grannt með öllu sem gerist á jörðu.

5 Dominus interrogat iustum et impium: qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam.

Hann prófar bæði trúaða og vantrúaða. Hann fyrirlítur þá sem elska ofbeldi.

6 Pluet super peccatores laqueos: ignis, et sulphur, et spiritus procellarum pars calicis eorum.

Hann mun senda eld og brennistein yfir illgjörðamennina og svíða þá með glóheitum vindi.

7 Quoniam iustus Dominus et iustitias dilexit: aequitatem vidit vultus eius.

Því að Guð er réttlátur og hefur mætur á góðum verkum. Hinir hjartahreinu munu sjá auglit hans.