Psalmorum 109
1 Psalmus David, in finem.
Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;
2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.
6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.
7 Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum.
Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.
9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.
10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.
11 Scrutetur foenerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.
12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.
13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.
17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.
19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper praecingitur.
Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.
20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.
21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me
Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.
22 quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.
23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustae.
Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.
24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.
25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.
26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac propter misericordiam tuam.
Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,
27 Et sciant quia manus tua haec: et tu Domine fecisti eam.
Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus laetabitur.
Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.
29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.
31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.
