Psalmorum 109
1 Psalmus David, in finem.
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
7 Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum.
Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
11 Scrutetur foenerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper praecingitur.
Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me
Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
22 quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustae.
Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac propter misericordiam tuam.
Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
27 Et sciant quia manus tua haec: et tu Domine fecisti eam.
Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus laetabitur.
Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
