Psalmorum 104

1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:

2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:

3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.

4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.

5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.

6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.

7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.

8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.

9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.

10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.

11 Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.

12 Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.

13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:

14 Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:

15 et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.

16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:

17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:

18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.

19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.

20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.

21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.

22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.

23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.

24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.

25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:

26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:

27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.

28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.

29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.

30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.

31 Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:

32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.

33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.

34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.

35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.