Psalmorum 104
1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
