Psalmorum 104
1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. E Ihowa, e toku Atua, he nui rawa koe; he honore, he kororia ou kakahu.
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
E roropi nei i te marama ki a koe ano he kakahu, e hora nei i nga rangi ano he kakahu tauarai.
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
E whakanoho nei i nga kurupae o ona ruma ki nga wai: e mea nei i nga kapua hei hariata mona: e haere nei i runga i nga pakau o te hau.
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
E mea nei i nga hau hei karere mana, i te mura ahi hei kaimahi mana.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
Nana nei i whakatu te whenua ki runga ki ona turanga, kei nekenekehia ake ake.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
Nau ano i hipoki ki te rire hei kakahu: tu ana nga wai i runga i nga maunga.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Rere ana ratou i tau riri: tahuti tonu atu i te reo o tau whatitiri;
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Puke ake ana ra nga maunga, heke iho ana ma nga whawharua ki te wahi i whakaritea e koe mo ratou.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Kua whakatakotoria e koe he rohe kei koni mai ratou, kei hoki mai hei taupoki mo te whenua.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
Nana i tono nga puna ki roto ki nga awaawa, e rere nei i waenga o nga puke.
11 Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
Hei wai mo nga kirehe katoa o te parae: na noa te matewai o nga kaihe mohoao.
12 Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Kei reira nga nohoanga o nga manu o te rangi, e korihi nei i roto i nga manga.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
He mea whakamakuku nana nga puke i ona ruma: ka makona te whenua i nga hua o au mahi.
14 Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Ko ia hei whakatupu i te tarutaru ma te kararehe, i te otaota hei mea ma te tangata; kia whakaputaina ake ai he taro i te whenua;
15 et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
He waina hei whakahari i te ngakau o te tangata, he hinu e piata ai tona mata, me te taro hei whakakaha i te ngakau o te tangata.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Ki tonu i te wai nga rakau a Ihowa, nga hita o Repanona i whakatokia e ia.
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
Hanga ake e nga manu he ohanga ki reira: te taaka, ko nga kauri tona whare.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Hei piringa nga puke tiketike mo nga koati mohoao: nga kohatu mo nga rapeti.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
I hanga e ia te marama hei tohu taima: e matau ana te ra ki tona torengitanga.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
Ko koe hei whakapouri, a kua po: na ngoki mai ana nga kirehe katoa o te ngahere.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
Ko nga kuao raiona ngengere ana ratou, he mea kai, he rapu kai ma ratou i te Atua.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Ko te putanga mai o te ra ka poto atu ratou, takoto ana i o ratou kuhunga.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
Ko te tangata ka haere ki ana hanga, ki tana mahi, a ahiahi noa.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
Ano te tini o au mahi, e Ihowa! he mohio rawa tau mahi i aua mea katoa; ki tonu te whenua i au taonga.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
Kei ko ra ko te moana, tona nui tuauriuri: kei reira nga mea ngokingoki e kore e taea te tatau, nga kirehe hoki, ana nonohi, ana nunui.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Kei reira nga kaipuke e teretere ana: kei reira taua rewiatana i hanga e koe hei takaro ki reira.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
E tatari katoa ana enei ki a koe, kia hoatu e koe te kai ma ratou i te wa e tika ai.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Ko tau e hoatu ai ma ratou, kohikohia ana e ratou: te wherahanga o tou ringa, makona tonu ratou i te pai.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Ko te hunanga o tou mata, pororaru ana ratou: ka kapohia e koe to ratou manawa, ka marere ratou, a ka hoki ano ki to ratou puehu.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
Ko tau tononga mai i tou wairua, kua hanga ratou; a whakahoutia ana e koe te mata o te whenua.
31 Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
Kia whai kororia a Ihowa ake ake, kia hari a Ihowa ki ana mahi:
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
Tana tirohanga iho ki te whenua, ru ana: kua pa ki nga puke, na pongere ana.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Ka waiata ahau ki a Ihowa i ahau e ora ana: ka himene ki toku Atua i ahau ano i te ao nei.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Kia reka toku whakaaronga ki a ia, ka hari ahau ki a Ihowa.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Kia moti nga tangata hara i runga i te whenua, ko te hunga kino kia poto katoa atu. Whakapaingia a Ihowa, e toku wairua. Whakamoemititia a Ihowa.
