Psalmorum 104
1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah; Aw Angraeng ka Sithaw, nang loe na len parai; nang loe lensawk thacakhaih hoiah nam thoep.
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
Anih loe aanghaih to kahni baktiah angkhuk; vannawk to kahni im baktiah payuengh,
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
a ohhaih ranui im tung to tuinawk thungah a suek; tamainawk to hrang lakok ah a sak moe, takhi ih pakhraehnawk nuiah a caeh,
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
angmah ih vankaminawk to takhi baktiah a sak; angmah ih toksah kaminawk to hmaipalai baktiah a sak;
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
dungzan khoek to angthuih ving han ai ah, long angdoethaih ahmuen to a sak.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
Long to kahni hoiah khuk baktih toengah kathuk tui hoiah na khuk; maenawk nuiah tui na ohsak.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Na thuitaek pongah tuinawk loe cawnh o; nangmah ih khopazih tuen pongah karangah a cawnh o.
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Tuinawk loe mae nuiah long o tahang; azawnnawk ah long o tathuk moe, nihcae han na sak pae ih ahmuen ah a long o.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Tuinawk amlaem o moe, long to uem han ai ah, tui doeh amsah han ai ah, angzithaih ramri to na suek pae.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
Maenawk salak ih azawnnawk ah tui to na pueksak.
11 Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
Taw ah kaom moinawk boih hanah na naeksak; taw ih hrangnawk tui anghae na dipsak.
12 Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Van ih tavaanawk loe tui taengah tabu boh o; thing tanghangnawk salakah hang o.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
A ohhaih ranui ih im hoiah maenawk to tui a bawh; long loe na toksakhaih atho hoiah zok amhah boeh.
14 Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Anih mah maitawnawk hanah phroh amprawksak; kami hanah anqam kahing amprawksak pongah, kami loe long hoiah caaknaek to a hnuk,
15 et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
kami poeknawmsak thaih misurtui, mikhmai pansak hanah situi, palungthin thacaksak hanah takaw to a paek.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Angraeng ih thingnawk loe tui amhah o; Lebanon ah a thling ih sidar thingnawk nuiah,
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
tavaanawk tabu boh o; tahnong kapaw tuilawnnawk loe far thingnawk nuiah tabu boh o.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Maesangnawk to saza hoi satharnawk prathaih ahmuen ah a suek; cathaengnawk loe savehnawk ohhaih ahmuen ah a suek pae.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Atue panoek hanah khrah to a sak; ni mah doeh niduemhaih atue to panoek.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
Vinghaih to na sak moe, khoving naah, taw ih moinawk boih avah o.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
Saning nawk kaipuinawk loe taw ih moinawk kaek hanah a hang o; Sithaw khaeah caak han koi moi to pakrong o.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Ni tacawt naah nawnto angpop o moe, angmacae ih thlungkhaw thungah tabok o.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
To naah kami loe toksak hanah caeh moe, duembang khoek to tok a sak.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
Aw Angraeng, na toksakhaih loe pop parai! To hmuennawk boih to palunghahaih hoiah na sak; long loe na sak ih hmuennawk hoiah koi,
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
kakawk parai tuipui doeh oh moe, kathoeng kalen moinawk hoi kroeklaek ai, long ah kavak moinawk doeh oh o.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Palongpuinawk loe to ahmuen ah caeh o; to ah amhai hanah, na sak ih kalen pui Leviathan doeh oh.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
To moinawk loe nang khaeah ni amha o, atue phak naah to moinawk to na pacah.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Na paek ih buh to ni, nihcae mah caak o; na ban pathae naah nihcae loe kahoih hmuen hoiah koi o.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Mikhmai na hawk naah, nihcae raihaih tong o; nihcae anghahhaih takhi na lak pae ving naah, nihcae loe duek o moe, maiphu ah amlaem o let.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
Na Muithla to na patoeh moe, nihcae to na sak; long krang hae nang thasak let.
31 Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
Angraeng lensawkhaih loe dungzan khoek to om poe tih; Angraeng loe a toksakhaihnawk pongah anghoe tih.
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
Long to a khet moe, anghuensak; anih mah maenawk sui naah, hmaikhue tacawt o.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Ka hing thung Angraeng khaeah laa ka sak han; khosak nathung ka Sithaw pakoehhaih laa to ka sak han.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Ka poekhaih loe angmah khaeah anghoehaih ah om nasoe; kai loe Angraeng ah kang hoe han.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Kazae kaminawk loe long hoiah anghmaa o nasoe loe, kasae kaminawk doeh om o hmah lai nasoe. Aw ka hinghaih, Angraeng to tahamhoihaih paek ah. Angraeng to pakoeh ah.
