Psalmorum 102
1 Oratio inopis, cum augeretur, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effunderet precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 A facie irae indignationis tuae: quia elevans allisisti me.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut foenum arui.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 Tu autem Domine in aeternum permanes: et memoriale tuum in generatione et generationem.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terrae eius miserebuntur.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam.
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 Quia aedificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Scribantur haec in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de caelo in terram aspexit:
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Respondit ei in via virtutis suae: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generatione et generationem anni tui.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt caeli.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in saeculum dirigetur.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
