Psalmorum 10
1 Ut quid Domine recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
Dlaczego, PANIE, stoisz z daleka? [Dlaczego] ukrywasz się w czasie niedoli?
2 Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
Niegodziwy w swej pysze prześladuje ubogiego, niech niegodziwi uwikłają się w zamysły, które uknuli.
3 Quoniam laudatur peccator in desideriis animae suae: et iniquus benedicitur.
Bo niegodziwy chełpi się pragnieniem swej duszy, a chciwiec błogosławi [sobie i] znieważa PANA.
4 Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem irae suae non quaeret.
Niegodziwy przez pychę, którą po sobie pokazuje, nie szuka [Boga]; całe jego myślenie to że nie ma Boga.
5 Non est Deus in conspectu eius: inquinatae sunt viae illius in omni tempore. Auferuntur iudicia tua a facie eius: omnium inimicorum suorum dominabitur.
Jego drogi zawsze są ciężkie, twoje sądy są zbyt daleko od niego, parska na wszystkich swoich wrogów.
6 Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
Mówi w swoim sercu: Nie zachwieję się, nie [zaznam] zła po wszystkie pokolenia.
7 Cuius maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo: sub lingua eius labor et dolor.
Jego usta pełne są przekleństw, zdrady i podstępu, pod jego językiem krzywda i nieprawość.
8 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
Siedzi w zasadzkach wsi, w ukryciach zabija niewinnego, jego oczy wypatrują ubogiego.
9 Oculi eius in pauperem respiciunt: insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem: rapere pauperem dum attrahit eum.
Czyha w kryjówce jak lew w swej jaskini; czatuje, by schwytać ubogiego, porywa go i wciąga w swe sieci.
10 In laqueo suo humiliabit eum, inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
Schyla się, zniża się, od jego mocy padają ubodzy.
11 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus, avertit faciem suam ne videat in finem.
Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
12 Exurge Domine Deus, exaltetur manus tua: ne obliviscaris pauperum.
Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
13 Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominał.
14 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras: ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper: orphano tu eris adiutor.
Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
15 Contere brachium peccatoris et maligni: quaeretur peccatum illius, et non invenietur.
Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
16 Dominus regnabit in aeternum, et in saeculum saeculi: peribitis Gentes de terra illius.
PAN [jest] Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
17 Desiderium pauperum exaudivit Dominus: praeparationem cordis eorum audivit auris tua.
Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
18 Iudicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.
