Proverbiorum 9
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Uchenjeri hwakavaka imba yahwo; hwakaveza mbiru dzahwo nomwe.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Hwakabika nyama yahwo; uye hukagadzira waini yahwo; hwakagadzirawo tafura yahwo.
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
Hwakatuma varandakadzi vahwo, uye hunodanidzira kubva panzvimbo yakakwirira kwazvo yeguta.
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Kuna avo vanoshayiwa njere hunoti, “Vose vasina uchenjeri ngavauye muno!
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Uyai, mudye zvokudya zvangu munwe waini yandagadzira.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
Siyai nzira dzenyu dzisina mano mugorarama; fambai munzira yokunzwisisa.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
“Ani naani anorayira mudadi anozvitsvakira kutukwa; ani naani anotsiura munhu akaipa anozviwanira kutukwa.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Usatsiura mudadi kuti arege kukuvenga; tsiura munhu akachenjera uye achakuda.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Rayira munhu akachenjera uye achawedzera uchenjeri hwake; dzidzisa munhu akarurama uye achawedzera kudzidza kwake.
10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
“Kutya Jehovha ndiwo mavambo ouchenjeri, uye kuziva Iye Mutsvene ndiko kunzwisisa.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
Nokuti neni mazuva ako achava mazhinji, uye makore achawedzerwa kuupenyu hwako.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Kana uri wakachenjera, uchenjeri hwako huchakupa mubayiro; kana uri mudadi, iwe woga ndiwe uchatambura.”
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Mukadzi benzi ane ruzha; haana kudzikama uye haana zivo.
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
Anogara pamusuo wemba yake, napachigaro chiri panzvimbo yakakwiririsa yeguta,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
achidanidzira kuna avo vanenge vachipfuura napo, vaya vanofamba zvakarurama nenzira yavo.
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
Anoti kuna vaya vasina njere, “Vose vasina mano ngavauye muno!
17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
Mvura yakabiwa inozipa; zvokudya zvinodyirwa muchivande zvinonaka!”
