Proverbiorum 9
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
Mądrość zbudowała sobie dom [i] wyciosała siedem słupów;
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; [a] do nierozumnego mówi:
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.
10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
Początkiem mądrości [jest] bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata [twojego] życia.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie [służyła] twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Głupia kobieta [jest] wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.
