Proverbiorum 9
1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
